Wednesday, July 20, 2016

కుచయుగం చక్రే ముదా నర్తనమ్


కుచయుగం చక్రే ముదా నర్తనమ్


సాహితీమిత్రులారా!

పూర్వం మన తెలుగుయువతులు నదుల్లోనూ చెరువుల్లోనూ
స్నానంచేసి వస్తూవస్తూ బిందెతో ఇంటికి నీళ్ళు తెచ్చేవారు.
నదిలో లేదా చెరువులో స్నానం చేసేముందు కొంగు కప్పుకొని
రవిక విప్పి - దాన్ని నీళ్ళలో ముంచి - వంగి
ఱాతిపై ఉతికి తరువాతగాని స్నానం చేసేవారుకాదు.
ఒకానొక కవికి ఈ దృశ్యం కంటపడగా
చమత్కారమైన ఈ శ్లోకం చెప్పాడట.
చూడండి.

ఆంధ్రీ కాచన మన్మథాశుగ నిభా కౌశేయకం కంచుకమ్
కక్షాత్ బాహుయుగేన కోమల తరేణాదాయ - తూర్ణం జలే
మగ్నీకృత్య కుచద్వయస్య కృశదం త్వాం మర్దయామీతి సా
పాషాణే తదపీడయత్ కుచయుగం చక్రే ముదా నర్తనమ్

ఒక ఆంధ్ర సుందరి స్నానికై నదిరేవులోకి వెళ్ళింది.
రవికను, కొంగుముసునుండి తీసినది -
నీటిలో ముంచినది. (కుచాలను పీడించే నిన్ను ఱాతిమీద
కొడతాను చూడు అన్నట్లుగా) ఱాతిపై ఉతకడం మొదలు పెట్టింది.
వంగి ఆమె ఉతుకుతుంటే కుచాలు(తమ శత్రువుకు ఱాతి దెబ్బలు
తగులుతున్నాయికదా - అని) సంతోషంతో నాట్యం ఆడినవి -
అని భావం.

ఎంతటి ఊహ!
ఎంత చమత్కారం!

1 comment:



  1. లోలా కుచంబు నొప్పిన
    చోలక దబదబ దృషత్తు జోరున నేడ్వన్
    మాలిని స్వయంభువుల సరి
    సల్లాపము నొప్పెనోయి సలిలరయమునన్ !

    జిలేబి

    ReplyDelete