హృదయం ముష్టిభి రేవ తాడ్యతే
సాహితీమిత్రులారా!
ఈ చమత్కార శ్లోకం చూడండి.
మధు తిష్ఠత వాచి యోషితాం
హృది హాలాహలమేవ కేవలమ్
అత ఏవ నిపీయ తే2ధరో
హృదయం ముష్టిభి రేవ తాడ్యతే
(భర్తృహరి సుభాషితములు -2-60)
తేనె ధారలు కారేలా మాట్లాడటం స్త్రీల స్వభావం.
కావున ఆ తీపి పెదాలను పీల్చడానికీ పురుషులు
ఉబలాటపడతారు. అవి పైపై మధురపు పలుకులని తెలిశాక,
హృదయంలో హాలాహలం ఉందని బైటపడ్డాక కసి కొద్దీ
వారి స్తనాలను మర్దిస్తారు.
అధర చుంబనం - స్తనపీడనం రతిలో స్వాభావిక అంశాలు.
ఈ శ్లోకంలో ఒకదాన్నొకటి సమర్ధిస్తున్నట్లుగా చెప్పడం కవి చాతుర్యం.
తీయగా మాట్లాడే స్త్రీలను మొదట తెలీక నమ్మినప్పటికి వారిలో విషముందని
గ్రహించాక నిక్కిన చన్నులను చేత్తో అణచటం - పిడికిళ్ళతో గ్రుద్దడం కాముకులు
వెనువెంటనే ఆచరించే కృత్యాలు.
ఇది ఆ స్త్రీల పట్ల ఆచరించతగినదే
ఇక్కడ వేశ్యలని ప్రత్యేకంగా
వర్ణించినప్పటికి
ఈ స్వభావం అధికం అనేది సర్వసమ్మతం.
ఇదే పద్యరూపంలో
కలదు కదా సుధారసము కంజదళాక్షులముద్దుఁబల్కులన్
వెలయుఁగదా హాలాహలము వీరలచిత్తమునందుఁ గావునన్
బలుమఱుఁ బల్లవాధరముఁ బానమొనర్తురు నిండు వేడుకన్
బలియుతఱొమ్ము ముష్టితలపాతములం బ్రహరింతు రెంతయున్
(ఏనుగు లక్ష్మణకవి)
No comments:
Post a Comment