దష్టం బిమ్బధియాధరాగ్ర మరుణం
సాహితీమిత్రులారా!
పుష్పబాణవిలాసం లోని ఈ శ్లోకం చూడండి.
అక్కడ ఒక కుంటెనకత్తె ఈ నాయికను పూచిన తీగలను పూవులను
వెదకే నెపంతో ఒక రహస్యప్రదేశానికి తీసుకెళ్ళి జారునితో కూర్చి
తాను బయట కాపలాగా ఉన్నది.
అనుకోకుండా అక్కడికి నాయిక ఆడబిడ్డ రావడం గమనించి
ఆమెకు అర్థంకాకుండా నాయికకు
ఈ విధంగా సంకేతం ఇస్తున్నది.
దష్టం బిమ్బధియాధరాగ్ర మరుణం, పర్యాకులో ధావనా
ధ్ధమ్మిల్ల, స్తిలకం శ్రమామ్బుగళితం, ఛిన్నా తను: కణ్టకై:
ఆ: కర్ణజ్వరకారిఙ్కణఝణత్కారం కరౌధూన్వతీ
కింభ్రామ్యస్యటవీశుకాయ? కుసుమాన్యేషా ననాన్దాగ్రహీత్
ఎర్రనైన మోవి అంచు దొండపండనే భ్రాంతితో కొరికి ఆ చిలుక పారిపోయింది.
దాన్ని పట్టుకోవాలని పరుగెత్తగా కొప్పు వూడిపోయింది,
చెమటతో తిలకం జారిపోయింది. ముండ్లన్నీ కుచ్చుకొన్నాయి.
అయ్యో! వెర్రిదానా! చెవులు తూట్లు పడేట్లునీగాజులు శబ్దం చేస్తున్నాయి.
ఆ అడవి చిలుకను పట్టుకోవడానికి ఎందుకు? అట్లా అల్లాడుతున్నావు.
ఇక్కడ నీ ఆడుబిడ్డ పూవులన్నీ కోసుకున్నదిచూడు.
- అని భావం.
No comments:
Post a Comment