సరస సంభాషణ
సాహితీమిత్రులారా!
పెళ్ళిఅయిన తరువాత మొదటిరాత్రి గడచింది.
వధువును ఉదయాన్నే ఆప్తులుచూచిన వెంటనే
ఒక్కొక్క ఆమె
ఒక్కొక ప్రశ్నను
ఈ విధంగా ప్రశ్నిస్తున్నారు.
కస్తూరీ వరపత్రభంగ నికరో భ్రష్టో న గండస్థలే
నో లిప్తం సఖి చందన స్తనతబే, ధౌతం న నేత్రాంజనమ్
రాగో నస్ఖలిత స్తవాధరపుటే తాంబూల సంవర్ధిత:
కిం రుష్టాసి? గజేంద్రమత్తగమనే! కింవా శిశుస్తే పతి:
కలికిరొ చెక్కుల మకరికలు చెడలేదు?
చందనం చన్నుల చెదరలేదు?
కన్నుల కాటుక జారలేదు?
పెదవి తాంబూలంచే ఏర్పడిన ఎరుపు చెడలేదు?
ఓ గజగామినీ! నీవు కోప్పడ్డావా?
లేక
నీ భర్త పసివాడా?
కొత్తపెండ్లికూతురి
సమాధానం
నాహం నో మమ వల్లభశ్చ కుపిత: సుప్తో న వా సుందర:
నో వృద్ధో న చ బాలక: కృశతను: నో వ్యాధితో నో శఠ:
మాం దృష్ట్వా నవయౌవనాం శశిముఖీం కందర్పబాణాహతో
ముక్తో దైత్యగురు: ప్రియేణ పురత: పశ్చాద్గతో విహ్వల:!
నేను -
నాపతిని కోపించుకోలేదు.
అతడు నిద్రపోలేదు.
కురూపి కాడు.
వృద్ధుడు కాడు.
బాలుడు కాడు.
బలహీనుడు కాడు.
వ్యాధిగ్రస్తుడు కాడు.
మూర్ఖుడు కాడు.
కాని
నవయౌవనంలో ఉన్న చంద్రముఖినైన నన్ను
చూడగానే మన్మథావేశంతో
రాక్షసగురుని(శుక్రమును) విడచినాడు
- నేను తెల్లబోయాను.
- అని సమాధానం చెప్పింది.
(ఇది కాళిదాసు "శృంగారతిలకము"లోనిది.)
No comments:
Post a Comment