రొట్టెకున్ రేవును సున్నకున్ మొదలు
సాహితీమిత్రులారా!
ఒక ప్రేయసి ఏదో కారణంతో ప్రియునిమీద అలిగి
ముఖం అటువైపు తిప్పి కూర్చున్నదట అప్పుడామె
ప్రియుడు ప్రణకోపాన్ని చల్లార్చడానికి చాతుర్యంతో
చెప్పిన పద్యం ఇది-
ఈ పద్యం తెనాలిరామకృష్ణునిదని ప్రతీతి
కులుకుంగుబ్బలు సోగకన్నుగవ తళ్కుంజెక్కులున్ మోవి సొం
పులుఁజూపింపక వేగ మవ్వలికిమోమున్ ద్రిప్పనేమాయె ని
వ్వల లేవే నెఱిగుంపులుం బిఱుఁదులున్ వామాక్షి చాల్ మాకు రొ
ట్టెలకున్ రేవును సున్నకున్ మొదలుగంటే వింటివేయెచ్చ టన్
ఓ వామాక్షి(అందమైన కన్నులు గలదానా)
అందమైనకుచాలు, సోగకన్నులు, తళుకు చెక్కులు,
మోవిసొంపు చూపక వేగంగా ఆవలికి తిరిగితే ఏమౌతుంది
ఇటువైపును ఉన్నవి ఉన్నవికదా రొట్టెకు ఇటువైపు అటువైపు
అనేదిఉందా ఎక్కడైనా మొదలుపెట్టి తినవచ్చుకదా
అలాగే సున్నకు మొదలుంటుందా ఉండదుకదా - అని భావం.
ఇదే అర్థంతో ఇలాంటిదే మరో పద్యం-
వరబిబాధరమున్ బయోధరములున్ వక్రాలకంబుల్ మనో
హరలోలాక్షులు జూప కవ్వలి మొగంబైనంత నేమాయె నీ
గురుభస్వజ్జఘనంబు గ్రొమ్ముడియు మాకుం జాలవే గంగక
ద్దరిమే లిద్దరికీడునుం గలదె యుద్యద్రాజబింబాననా
No comments:
Post a Comment