ఆనాటి ప్రజల విశ్వాసం
సాహితీమిత్రులారా!
పూర్వం ముద్రణాలయాలులేని కాలంలో
తాళపత్ర గ్రంథాలకు ప్రతులు వ్రాయడం పరిపాటి.
ఒకడు చాల కష్టపడి ఆంధ్రమహాభాతం ప్రతిని
ఆరు మాసాలలో పూర్తి చేశాడట చివరలో
పాఠకులకు అప్పగింతలు పెట్టుచున్నాడు.
ఆ అప్పగింతల పద్యం చూడండి-
వ్రాలా తప్పులు సెబ్రలు
చాలంగల నేను శబ్దగతులెఱుగన్
గేలింబెట్టక తిట్టక
పోలంగా దిద్దరయ్య బుధజనులారా!
(వ్రాయటంలో చాల తప్పులు దొర్లినవి
నాకు వ్యాకరణ జ్ఞానంలేదు
పరిహసించక - తిట్టక - తప్పులు దిద్ద
కోరుచున్నాను)
మరొక పద్యం మరోకరు వ్రసినది-
వ్రాతతప్పువలన వాచకు లలుగక
తప్పుగల్గెనేని తగిన యెడల
వలయు నక్షరములు వర్ణించి నిలుపుడీ!
సుకవులైనవారు సురుచిరముగ!
(వ్రాతలో దొర్లిన తప్పులను చూచి
చదువుకొనువారు కోపగించవద్దు
నేను మరచిన ఒత్తులను అక్షరములను
కావలసినచోట నిలుపుడు.
వ్యాకరణము- ఛందస్సు తెలిసిన సుకవులారా
నా తప్పును సవరించుకొనుడు)
పూర్వం తాళపత్ర గ్రంథాలకు ప్రతులు వ్రాయడం
రామకోటి వ్రాసినట్లుగా మహాపుణ్యమని భావించి
కొందరు వ్రాసేవారు
ఇది నాటి ప్రజల విశ్వాసం.
No comments:
Post a Comment