పద్మానది

పద్మానది

సాహితీమిత్రులారా!

హుమాయును కబీరు బాంగ్లాలో మంచి కవి
అని తక్కువ మందికే తెలుసు. ప్రకృతి
మనోహర దృశ్యం చిత్రించడంలో సిద్ధ
హస్తుడు ఈయన. ఇతని పద్మా(నది)
కవితను చూడండి-
బ్రహ్మపుత్రానదిని బంగ్లాదేశ్ లో
పద్మా అని పిలుస్తారు.
ఇక్కడ బంగ్లా కవితను అలాగే చూసి
అర్థాన్ని తరువాత చూద్దాం-

దూరదేశే తోరె బహుదిన ఛిను భులె పద్మా మోర,
అబార శాంగనే తోర కూలే కూలే భాంగన లెగె ఛెజోర?
నెమెఛె వర్షా ఘోర
చరేర చిహ్నధుయె ముఛెదియె
వుపుల సలిల సంబార నియె
యౌవన తోరె బోయె నియె జాన్ కాహార దోర్?
కే మనో చోర?
పద్మా మోర..
సబుజ మాయాయ భరేఛె దుకూల తబొ
పద్మా మోర.
జలేర కినారె ఎసెఛె దుర్వానవ
తెబు దయా నహీ తోర?
అతిథి శిశురె హాసిన కి కరి?
నిఠుర ప్రహారె ఉఠిఛె శిహలీ
ఠకరి పడిచె క్షురధారీ ప్రోత నిరంతర
దెఖి తె కోమల తబు ఎతొ తోర
హియా కఠోర? 

భావం-
         నా పద్మా, దూరదేశాన ఎన్నాళ్ళో మరిచి వున్నావు.
తిరిగి శ్రావణం రాగానే నీ వొడ్లు విరిగి పడుతున్నాయి.
ఘోరమైన వర్షం దిగి వస్తోంది. పొడిపొడిగురుతులు 
తుడిచేసి, కడిగేసి, విపుల సలిల సంబారం నీయవ్వనం 
పారించి ఎవరి ద్వారానికి తర్లించుకు పోతుంది ఎవరే 
నీ మనసు దొంగిలించారు. నా పద్మా
         ఆకుపచ్చటి మాయ నీ ఉభయ తీరాలు దట్టంగా
వున్నాయి.నీటి వొడ్డున కొత్తగరిక వచ్చింది. అయినా దయలేదే
నీకు అతిథి పైగా శిశువు ఇలా అనాదరణ తగునే నీ నిష్ఠుర
ప్రహారాలతో అది అనవతరం వొణికి పోతూ వుంది. నీ క్షుర 
ధారాప్రవాహం నిరంతరం కోస్తూనేవుంది. చూసేందుకు ఇంత 
కోమలవు. నీహృదయ మింత కఠోరమేమి, నా పద్మా