పంజాబీకవితా
సాహితీమిత్రులారా!
డా. సి. నారాయణరెడ్డిగారు అనువాదం చేశారు.
దీన్ని స్రవంతి మాసపత్రిక(మార్చి-ఏప్రిల్ 1983)నుండి
సేకరించడం జరిగింది.
నిప్పుల రెక్కలతో ఎగిసి కొసనింగిని కుమ్ముతుంటాను
గగనతమస్సును చీల్చి చీల్చి నా గమ్యాన్ని చేరుకుంటాను
పడగెత్తిన సుడిగాలి దెబ్బలకు పడిపోయినట్లు తోస్తున్నా
ముంగిట్లో ఏ చరణముద్రలో ముందే గమనిస్తుంటాను
ఈ గోడలపై దిగిన మేకులూ ఏ స్ముతిరేఖలో తెలుపనా?
ఎవరో ఎప్పుడో చిత్రపటాలను ఇక్కడ నిలిపారంటాను
వెలిగించీ నాగుండె దివ్వెగా; నిలిపాను కన్ను గడపపై
ఇంతకుమించిన నిరీక్షణం ఇంకెవ్వరు చేస్తారంటాను
ఒకే ఒక్క పత్రాని కిద్దరం ఉన్నాము రెండుపుటలమై
వింతజీవితం; కలిసేవున్నా విడిగా ఉన్నామంటాను
తరువులాంటి నాహృదయమేమొ అద్దంలా పగిలెననీ
గజలును ఆమెకు వినిపించగ నా కన్నీళ్లు చూడమంటాను
మిణుగురు వెలుగుల రంగుల తరగల కొనలు అందుకోలేకున్నా
విరహంలో నాఅదృష్టరేఖలు పరీక్ష చేస్తుంటాను.
నేనుంటున్నది నాయింట్లోనే; అయినా ఇది ఒక ప్రవాసమే
కాదంటారా, అయితే ''జగ్తర్'' కవిని చూసి పొమ్మంటాను
పాపమ్ ఆ తవికస్వామిని వాళ్ళ ఆవిడ బాగా ఇబ్బంది పెట్టినట్టుంది. జుగల్ బందీ గజల్ రూపం లో తన్నుకొచ్చింది.
ReplyDelete