సెకండ్ హ్యండ్(అనువాదకథ)

సెకండ్ హ్యండ్(అనువాదకథ)

సాహితీమిత్రులారా!

ఈ అనువాదకథను ఆస్వాదించండి.
ఇది ఉర్దూ నుండి అనువాదం చేయబడిన కథ.
కానీయండి మరి......

“వద్దురా, అల్లా! నాకు సిగ్గుగా ఉంది?”

“అయ్యో గిందులో సిగ్గేంటే, నేను ఇప్పుకో లేదా నా బట్టల్ని?”

“ఉయ్!” సిగ్గు పడింది చమ్కి.

“ఇప్పుతావా లేదా? అనాబికి చెప్పనా?” శహజాది పాషా గట్టిగా అరిచి౦ది. . ఆమెకు నరనరానా ఆజ్ఞాపించే అలవాటుంది.

చమ్కి కొద్దిగా తడబడుతూ, మరికొద్దిగా సిగ్గు పడుతూ, తన చిన్నారి చేతులతో మొదట కుర్తా విప్పింది. తర్వత పైజామా . ఆ తర్వాత శహజాది ఆజ్ఞ ప్రకారం సబ్బు నురుగలతో నిండిన నీటి టబ్బులో ఆమెతో పాటు దిగి౦ది.

ఇద్దరు స్నానించాక , చిన్నగా నవ్వుతూ “ఇంగ చెప్పు. నువ్వు ఏం బట్టలు తొడుక్కు౦టావు ? “శహజాది పాషా గొంతులో పొగరు, అధికారం.
“బట్టలా?” చమ్కి అమాయకంగా అంది, “గివే! నా నీలం రంగు పైజామా , కుర్త గిట్ల!”

శహజాది పాషా విస్తూబోతూ, ముక్కెగరేస్తు, “ఛీ! ఇంత పాడు వాసన కొడ్తున్నవేనా! మరి స్నానం చేసి లాభమేమిటి?” అని అడిగింది
చమ్కి జవాబుకు బదులు ఓ ప్రశ్న వేసింది, “మరి మీరే౦ వేసుకు౦టున్నారు పాషా?”

“నేనా!” శహజాది పాషా, గర్వంగా అంది, “నేనైతే నా బిస్మిల్లా రోజున మా తాతమ్మ కుట్టించిన చమ్కీ చమ్కీల బట్టలు …అవే తొడుక్కొంటాను. అయినా నా బట్టల విషయం నేకె౦దుకు?”

చమ్కి ఓ క్షణం ఆలోచనలో పడింది. మళ్లీ అంది నవ్వుతూ , “ఆలోచిస్తున్నాను…!”

“ఏమిటో?” శహజాది పాషా కుతూహలంగా అడిగింది.

ఇంతలో, బయట అనాబి గొంతు చించుకోవడం వినిపించింది.

“అయ్యో పాషా! నన్ను హమామ్ నుంచి బయటి కెళ్ల గొట్టి గీ పోరితో ఏం గప్పాలు కొట్టుకు౦ట కూర్చున్నావు? తొందరగా తెమలండి. లేకుంటే బీ పాషాకు గిప్పుడే పోయి జెప్తా.”

చమ్కి తన మనసు లో మాట చెప్పింది నెమ్మదిగా, “పాషా… మీరు నేను పైట మార్చుకోవడం వల్ల అక్క చెల్లెళ్ళయినాంగా. మరి మీ బట్టల్ని నేనేసుకోవచ్చుగా?”

“నా బట్టలా” అంటే ఆ బట్టలన్నీ…పెట్టెలో నిండి ఉన్నాయి…గవన్నియా?”

జంకుతూ ‘అవు’నన్నట్లు తలూపింది. శహజాది పాషా కడుపుబ్బ నవ్వింది.

“అయ్యో ఎంత పిచ్చి పొల్లవి. నువ్వైతే పనిదానివి. నువ్వు నేను తొడిగి విడిచిన బట్టలేసుకు౦టావు. నువ్వు బ్రతికున్నంత వరకు నా విడిచిన బట్టలే తొడుగుతుంటావ్.”

అహంకారం, పొగరు మేళవింపు ఎక్కువ గాను, ప్రేమ వాత్సల్యం తక్కువగాను ప్రదర్శిస్తూ, ఇంతకు క్రితమే స్నానానికి ముందు విప్పేసిన బట్టల్ని ఆమె మొహం వైపుకు గిరాటు వేసి, “ఇగ్గో విప్పిన నా బట్టలు వేసుకో. నా దగ్గరైతే చాలా బట్టలున్నాయి.” అంది శహజాది పాషా.
చమ్కి కి కోపం వచ్చింది.

“నేనెందుకు తొడుక్కొవాలి అవి ! మీరే తొడుక్కొండి!!” అని అంది చమ్కి, శహజాది పాషా వదలిన బట్టల వైపు చూపుతూ. ఆమె మండి పడింది. కోపంగా, “అనాబి..అనాబి” అని కేకేసింది.

అనాబి గట్టిగా తలుపులు బాదింది. తలుపులు అరగా మూసి ఉన్నాయి. వెంటనే పూర్తిగా తెరచుకున్నాయి.

“అయ్యో…ఇంకా మీరిద్దరు బరిబతలుగానే నిలబడి ఉన్నారా!?” అంటూ చోద్యంగా వారిద్దరి వైపు చూస్తూ, ముక్కు పై వేలేసుకుని అంది.
శహజాది పాషా వెంటనే స్టాండ్ పై ఉన్న మెత్తని గులాబి రంగు టవల్ లాగి తన శరీరానికి చుట్టుకు౦ది. చమ్కి అలాగే నగ్నంగా నిలబడి ఉంది. అనాబి తన కూతురు వైపు కోపంగా చూసి అంది, ” గీ పాషా వాండ్ల హమాముల తానం చేయడాని కెందుకొచ్చినావ్?”

“గీ శహజాది పాషే జెప్పింది నాతో తానం చెయ్ మని!”

అనాబి బెదురుతూ నలు వైపులా చూసింది ఎవరైనా వినడం లేదు కదా అని.

బాత్ రూం లోనుంచి చమ్కిని బయటికి లాగి, “జల్దీ పో నౌకర్ ఖాన (పరిచారికుల గది) లో నా బట్టలేసుకో. లేకుంటే నీకు సర్ధిగిర్ధి గిట్ల పట్టుకొంటే పాణం పోతది. ” అని అంది. కొద్దిగా సిగ్గు పడుతు అనాబి. తిరిగి తనే మళ్లీ అంది, ” మాసి మట్టి మట్టి గున్నవి తొడగబాకు. మొన్న శహజాది పాషా ఇచ్చిన ఎర్ర పట్టి కుర్తా పైజామా లేసుకో!”

అక్కడే నగ్నంగా నిలబడిన ఆ ఏడేండ్ల అమాయక ప్రాణి గాఢాలోచనలో కెళ్లి… నెమ్మది నెమ్మదిగా అంది, “అమ్మా! నేను మరి గీ శహజాది పాషా బరాబర్ (సమవయస్కులు) గదా …మరి నేనొదిలేసిన బట్టలెందుకేసుకోదు అది ?’

“ఉండు! నేను అమ్మతో చెప్తాను, చమ్కి ఇలా చెప్పిందని.” శహజాది పాషా
అనాబి భయపడి ఆమెను తన ఒడిలో తీసుకొని, గుండెలకు హత్తుకు౦ది.

“పాషామ్మ గీ పోరి పిచ్చి ముండ! దీని మాటల్నెందుకు అమ్మగారికి చెప్పుతవ్. దీంతో ఆడబాకండి. మాటలాడబాకండి. దీని పేరుమీద చెప్పుతో గొట్టండి” అని అంది అనాబి ఆమెను బుజ్జగిస్తూ.

శహజాది పాషాకు బట్టలు తొడిగించి, దువ్వెనతో తల దువ్వి తన చేతులతో అన్నం తినిపించి, పనులన్నీ చేసి తన గదిలోకిళ్లింది అనాబి. చమ్కిఇంకా అలాగే నగ్న౦గా చెట్టులా నిలబడి ఉన్నది గదిలో. మారు మాట్లాడకుండా చమ్కిని చూడగానే రెండు చేతులతో దబదబా బాదసాగింది, “తిన్న పళ్లెం లోనే బొక్కలు కొడ్తవే బజారు ముండ. పెద్దొర ఇంట్లోంచి యెల్లగొడ్తె ఎక్కడికి పోతావే? నీకెన్ని నఖరాలు!” అంటూ.
అనాబి శహజా పాషాకు తన పాలిచ్చి౦ది . అందుకోసమే ఆమె నియమించబడింది. ఫలితంగా తిండి బట్టలకు ఎలాంటి కొదువలేదు అనాబికు. తన కూతురు చమ్కి కి కూడా ఖరీదైన శహజాది పాషా తొడిగి వదిలేసిన బట్టలన్నీ ఇస్తారు. అంతేగాకుండా వెండి నగలు,ఆటవస్తువులు కూడా వాడినవి ఇచ్చారు.

కాలం గడుస్తున్న కొద్ది చమ్కి పసితనం వెనక్కి, అలోచనలు ముందుకు వెళ్లసాగాయి. ఫలితంగా శహజాది పాషా విడిచినవి తనెందుకు తొడగాలనే పట్టు ఆమెలో తలెత్తసాగింది. అప్పుడప్పుడు తను అద్దంలో మొహం చూస్తుకొంటూ, “అమ్మా ! నేనైతే పాషా కన్నా అందంగా ఉన్నాను కదా! మరి ఆమె నేను విప్పినవి తొడగాలిగా!” అని అనుకొంటుండేది.

అనాబి తన కూతురుకు నచ్చజెప్పేది—‘గొప్పోళ్ళు గొప్పోళ్ళే! మనం వారికి సాటి కాదు. ఎవ్వరైనా వింటే ముక్కు-చెవులు కోసి, గుండు గీయించి బయటికి గెంటేస్తారు’ అని!

అనాబి పాషా కు పాలివ్వడం మానేసి కొన్నేళ్లు గడచిపోయాయి. ఓ సారి దేవడీలో, కోఠీలో పనికి కుదిరిన వాళ్లను చచ్చాకనే వదులుతారు-అంటూ చమ్కి చెవులు మెలితిప్పి నచ్చజెప్పేది అప్పుడప్పుడు.

“ఇంకేమి చెప్పక నోర్మూసుకుని పడి ఉండు. చచ్చే వరకు నువ్వు శహజాది పాషా విడిచిన బట్టలే తొడుగుతూ ఉ౦డాలి! సమజై౦దా లేదా గాడిద పిల్లా!”

గాడిద పిల్ల ఆ సమయంలో నోరైతే మెదుపలేదు కాని ఆమె మనసులో లావా మాత్రం ఉబికొచ్చింది.

***

పదమూడేళ్లొచ్చాక మొదటిసారి శహజాది పాషా నమాజ్ తప్పింది. ఎనిమిదవ రోజు పూలమాలలతో ఆమెను ఆలంకరించారు. కనులు మిరుమిట్లు గొలిపే దుస్తులు ఆమెకు తొడిగించారు. ఆమె కుర్తాలో అక్కడక్కడ చిన్న చిన్న బంగారపు గజ్జెలు పొదుగబడి ఉన్నాయి. నడుస్తూంటే ఛన్ ఛన్ మనే చప్పుడు వినిపించేది. కోఠీ మర్యాదల ప్రకారం ఖరీదైన ఆ బట్టల జత కూడా దిగదుడుపు లో ఇవ్వబడింది. అనాబి సంతోషాలకు పట్టపగ్గాల్లేవు. వాటిని తీసుకొని తన గదిలోకి రాగా వయసుకన్న ఎక్కువ తెలివి, స్వాభిమానం గల చమ్కి దుఃఖ పడుతూ అంది, “అమ్మా …గత్యంతరం లేక తీసుకోవడం వేరే సంగతి. కాని నువ్వు గీలాంటివి తీసుకొని పెద్దగా ఖుషీ పడకు!”

“ఓయ్ బిడ్డా! ఈ జత బట్టల్ని అమ్మినా రెండొందల రూపాయలు ఎక్కడికీ పోవు! మనం అదృష్టవంతులం బిడ్డా! గీ లాంటి కోఠిలో పడ్డాం.” అనాబి నచ్చజెప్పే ధోరణిలో అంది.

“అమ్మా! ఎప్పుడైనా నా వదిలిన బట్టలను శహజాది పాషా కు తొడగడానికివ్వలని నాకు కోరికగా ఉంది!” అంది.

అనాబి తన రెండు చేతులతో తల పట్టుకు౦ది.

“నువ్వు కూడా పెద్ద మనిషై పోయినావ్! కొంచమన్న తెలివిగా మాట్లాడు. ఇలాంటి దివానే…దివానే మాటలు ఎవరి చెవుల పడ్డా మన గతే౦ గాను? జర ఆలోచించు బిడ్డా?” అని అంది అనాబి. ఆమె మెహం పాలి పోయింది. చిన్నగా అనాబి ఏడుపు అందుకోగా చమ్కి నోరు మూసుకుంది.

***

మౌల్వి సాహెబ్ ఇద్దరమ్మాయిలకు ఒకేసారి ఖురాన్ మరియు ఉర్దూ ఓనమాలు నేర్పించడం ప్రారంభించారు. వీరిద్దరు ఖురాన్ పఠనం పూర్తి చేశాక భారీ బట్టలు శహజాది పాషాకు, మామూలు బట్టలు చమ్కికు కూడా కుట్టించారు, బేగం సాహెబ్ గారు. ఆ తర్వాత పాషా భారీ బట్టలు కూడా చమ్కీ కి దిగదుడుపు బట్టల క్రింద అందాయి. కాని ఆమెకు ఆ కొత్త బట్టలే చాలా నచ్చాయి. వాటిని తన ప్రాణంలా చూసుకునేది చమ్కి.

లేత నారింజ రంగు డ్రెస్ అది. ఎంతో ఖరీదైన భారీ బట్టల కన్న మిన్నగా అనిపించింది చమ్కీకి.

శహజాది పాషా బాగా చదువుకుంది. యుక్త వయసులో కొచ్చింది. పెండ్లి ఆర్భాటం మొదలైంది.

పెండ్లిలో తను ఈ నారింజ రంగుబట్టలే తొడగాలని నిశ్చయించుకొంది. ఇవి ఎవరి దిగదుడుపు బట్టలు కావు. ఉత్రన్ కాదు!

శహజాది పాషా అమ్మగారు బేగం సాహెబా గారు ఎంతో దయాహృదయురాలు. ఆమె ఎల్లప్పుడు పరిచారకులను తన సంతానంలాగే చూసుకునేది. అందుకే తన కూతురు శహజాది పాషాతో పాటు చమ్కి పెండ్లి కోసం కూడా సంబంధాలు చూడసాగింది. చివరికి నవాబు సాహెబు తో చర్చించి చమ్కీ పెండ్లి కూడా ఓ తగిన అబ్బాయితో నిశ్చయం చేసింది. శహజాది పెండ్లికాగానే ఈ పెండ్లి సంబరాలలోనే చమ్కీ ‘అగ్త్ ‘ (పెండ్లి) కూడా చదివించాలని నిర్ణయించింది.

శహజాది పాషా అగ్త్ కు ఓ రోజు ముందు నుంచే కోఠి (మహల్) బంధు మిత్రుల రాక పోకలతో నిండిపోయింది. అమ్మాయిల మిడతల దండు మహల్ ను అల్లకల్లోలం చేసి౦ది.. తన స్నేహితురాళ్ళ గుంపులో కూర్చొని కాళ్లు-చేతులకు గోరింటాకు పెట్టించుకుంటూ శహజాది పాషా, “నువ్వు అత్తవారింటికెళ్లితే నీ కాళ్లకు గోరింటాకు నేనే పెడ్తాను.” అంది చమ్కితో.

“అయ్యో!ఎంత మాట.” ప్రేమ పూర్వకంగా అంది అనాబి.

“దాని కాళ్లకు మీ శత్రువులు తాకుగాక! మీరింత చెప్పిందే పది వేలు! మీ వరుడి లాగే దీని మొగుడు కూడా ఉండాలని మీరు ప్రార్ధన చేయండి.” అని అంది అనాబి.

“కాని ఈమె ‘నిఖా ’ ఎప్పుడు?” అంటూ ఓ పోకిరి అమ్మాయి అడిగింది.

శహజాది పాషా అదే చిన్ననాటి అహంకారపు నవ్వుతో అంది, ” నేను వదిలేసే దిగదుడుపు తో దీని కట్న కానుకలు తయారై
పోయాయి!

దిగదుడుపు ..మురికి…మాలిన్యం…అశుచి…వాడిన…విడిచిన…ఉత్రన్’ లాంటి పదాలు వినీ వినీ చమ్కీ చెవులు వాచిపోయాయి. ఈ పదాలు వందల వేల సంఖ్యలో సూదుల్లా గుండెలను చిల్లులు పొడిచాయి. ఛిద్రపరిచాయి. చమ్కీ మనసు చివుక్కుమంది. కళ్ళలో ఉబికొచ్చిన కన్నీళ్ళను దిగమ్రింగుకు౦టూ, తన గదిలో కొచ్చి పడింది చమ్కీ.

నెమ్మదిగా చీకటి పడుతు౦డగానే అమ్మాయిలు బాజభజంత్రీల తో పాటు పాటల కచేరీ మొదలైంది. అమ్మాయిలు గొంతెత్తి మధుర స్వరంతో పాడే శృంగార గీతాల తొ కోఠీ మారుమ్రోగింది. లయబద్దంగా డోలు కూడా మ్రోగ సాగింది.

క్రితం రాత్రి జాగరణ అయింది. ఈ రోజు కూడా కానున్నది. కోఠీ పెరటి వైపు వంటకాల కోసం ఎన్నో పొయ్యిలు అమర్చబడినాయి. వంట వాళ్ళు తీరిక లేకుండా వంటల తయారీ లో నిమగ్నులై ఉన్నారు. కోఠీ లో రేయి పగలు లా ఉంది!

చమ్కీ అందం నారింజ రంగు బట్టల లో ద్విగుణీకృతమైంది. ఈ బట్టలు ఎవరూ వాడి వదిలేసినవి కాదు. కొత్త బట్టతో కుట్టి౦చినవి. తను తొడుక్కోవడానికి అదృష్టం కొద్ది అందినవి.. ఇంతవరకు శహజాది పాషా వాడిన బట్టల్నే వేసుకునేది. నా పెండ్లికిచ్చే కట్నం కానుకలు వగైర వగైరాలు కూడా సెకండ్ హ్యండ్ వే! ఇలా నా జీవితం వాడిన వస్తువులతోనే గడుస్తో౦ది. కాని పాషా…ఓ ఉన్నత కుటుంబీకురాలు. ఎంత కాలం ? నువ్వూ తెలుసుకో! నువ్వు ఎన్నోపాత వస్తువులు నా కోసం ఇచ్చావ్ కదూ… ఇప్పుడు చూడు అను కు౦టూ మలిద (పరాటాలను, తేనే , పంచదార, నెయ్యిలతో చేసిన ఓ తీపి తినుభండారం) ట్రేను ఎత్తుకొని పెండ్లి కొడుకున్న మహల్ కెళ్ళింది చమ్కీ.

నలువైపులా దేదీప్యమానంగా వెలుగుతున్న దీపాలు. ఇక్కడా అదే గందరగోళం! తెల్లార్తే అగ్త్. విశాలమైన ఈ మహల్ లో నలువైపులా సందడి, హంగామాలలో ఎవరూ చమ్కీని పట్టించుకోలేదు.వారిని, వీరిని అడుగుతూ నేరుగా పెండ్లి కొడుకు గదిలో కెళ్ళింది చమ్కి.

గోరింటాకు, పసుపు చందనం రీతి-రివాజులతో అలసి సొలసి పోయిన పెండ్లి కొడుకు మంచంమీద బడలిక తీర్చుకొంటున్నాడు. గది కర్టెన్ కదలడం తో అటువైపుకు పడింది అతని చూపు. అలాగే కళ్ళప్పగించి చూడసాగాడు.

మోకాళ్ళ వరకు పొడవైన అప్రానీ కుర్తా. బిగుతుగా ఉన్న పిక్కల పై బిగుతుగా ఉన్న చూడీదార్. చేతి పనితో అల్లిన చె౦గావి రంగు పైట. పొట్టి చేతుల కుర్తా లో నుంచి తొంగి చూస్తూన్న అందమైన బాహువులు., వెడల్పైన బెదురు కళ్ళు. జడలో మల్లెల దండలు. రసగుళికల్లాంటి పెదవుల పై హత్య చేసే చిరు నవ్వు.

శోభనం రాత్రికి ము౦దు రాత్రి పెండ్లి కొడుకుకు ప్రమాదకారి . ఎంత మంచి వాడైనా, ఆ రాత్రి ఇలాంటి స్థితిలో పాపపు విందును కవ్విస్తుంది. ఒంటరితనం నేరానికి నాంది పలుకుతుంది. చమ్కీ తన కంటి కొసల్లోంచి చూసిన చూపుకు అతడి శరీరం విస్పోటం చెంది శకలాలుగా మారింది. చమ్కీ కావాలనే తన మొహం పక్కకు త్రిప్పి నిలబడింది. అతడు వ్యాకుల౦గా లేచి వచ్చి అమె కెదురుగా నిలబడ్డాడు. కనుకొసల నుంచి చూసిన ఆమె చూపు పెళ్లి కొడుకు లో తుఫాన్ రేపింది.

“నీ పేరేమిటి?” గాలి పిల్చే బదులు నీళ్ళు నములుతూ అడిగాడు.

“చమ్కీ ”

ఆమె కిల కిల నవ్వు అతన్ని కవ్వించసాగింది. ఆమె అందమైన మొహం చంద్రునిలా ఉంది.

“నిజంగా…నీలో ఉన్న ఆకర్షణ, కాంతికి …నీ పేరు సరిగ్గా సరిపోయి౦ది!” అంటూ బెదురుతూనే అమె భుజం పై తన చేయి వేసాడు . తర్వాత అమె చేతులను పట్టుకు౦టూ అడిగాడు, “ఈ ట్రే లో ఏముంది?” అని.

చమ్కి అతడికి ధైర్యాన్నిఇస్తూ , “మీ కోసం మలీద తీసుకొచ్చాను. రాత్రి జాగరణ అయింది కదా…మీ నోరు తీపి చెయ్యడానికి!” అంది మందస్మితమై, కత్తి-కటారుల్లేకుండానే అతడిని గాయపరిచింది.

“మేము మలీద గిలీద తో నోరును తీపి చేయం! “మేమైతే…” అంటూ తేనే లాంటి చమ్కి పెదవులపై తన నోరు తీపి చెయ్యడానికి పెదవులను ప్రేరేపించాడు. చమ్కీ అతని బాహువుల్లో ఒరిగిపోయింది. అతడి పవిత్రతను దోచుకోవడానికి…తను దోచుకోబడడానికి.
దేవడీ సంప్రదాయం ప్రకారం శోభనం రాత్రి గడిచాక, రెండవ రోజు ఉదయం శహజాది పాషా తను వాడిన పెండ్లి బట్టల జత, పెండ్లి నగలు చమ్కి కి అందించడానికి వెళ్ళింది.

చమ్కీ నవ్వుతూ “పాషా ఇప్పటివరకు నేను మీ వాడిన వస్తువులను వాడుతూ వచ్చాను. కానిప్పుడు మీరు కూడా…!?” అంటూ పిచ్చిదానిలా గట్టిగా నవ్వసాగింది. తిరిగి “నేను వాడిన వస్తువును మీరు కూడా ఇప్పుడు జీవితాంతం …” అని అంది నవ్వుల మధ్య. ఆమె నవ్వు ఆగనే లేదు.

చుట్టు ప్రక్కల ఉన్న అమ్మలక్కలు, ” పాపం! బాల్య స్నేహితురాళ్ళు ఆడుతూ-పాడుతూ కాలం గడిపారు. ఇప్పుడీ జంట విడి పోతున్నందుకు చమ్కీ దుఃఖం భరించ లేక పిచ్చిదానిలా ప్రవర్తిస్తో౦ది! “అని అన్నారు.

-----------------------------------------------------------

మూలం: వాజిద తబస్సుం (ఉర్దూకథ),

తెలుగు అనువాదం: అమ్జద్,

వాకిలి సాహిత్య పత్రిక సౌజన్యంతో